Na regen komt zonneschijn

==7/1/20 — Circuito Sietelagos — Een waterval meer of minder…==
Omdat het vijf dagen op rij ononderbroken stortregende en alles in de auto vochtig en klammig werd, kozen we opnieuw voor een kamer in een hostel. Neltume ligt op het Circuito sietelagos (route van de zeven meren). Rondom liggen prachtige meren en actieve vulkanen…alleen konden we ze niet zien. Dus geloofden we ‘de boekskes’ en het internet en bleven we aan de kachel gekluisterd. Overvloedige regen en koude (11 graden ipv 27), de protesten en de economische situatie in de buurlanden maken dat er momenteel heel weinig toerisme is en dat konden we heel goed merken. In Chili kwamen we tot nu toe nog maar weinig overlanders of andere toeristen tegen.
Na 6 dagen van onophoudelijke regen en koude kwam uiteindelijk een schuchter zonnetje tevoorschijn. Halleluja!!! Goed nieuws! Het minder goede nieuws… daar zijn de coliguachos weer. We besloten om het Reserva Biológica Huilo-Huilo in te trekken. In tegenstelling tot de andere parken die we al bezochten is het Huilo-Huilo natuurreservaat een particulier project voor ecotoerisme… mét winstoogmerk.
Het werd in 1999 aangelegd, beslaat 600 km² inheemse bossen en is eigendom van de zakenman Víctor Petermann. Hij kocht de grond in de jaren negentig en gaf het een hoog Disney-gehalte. De natuur is werkelijk adembenemend. We kochten een ticket voor 3 opeenvolgende dagen. Dik tegen onze zin moesten we “een oranje polsbandje” aan en volgden de wandelpaden naar de verschillende watervallen. De regen van de voorbije dagen had er een ferme modderboel van gemaakt maar juist om die reden waren de watervallen flink gezwollen.

In Puerto Fuy spraken we af met Nano en vaarden er op het Pirehueico-meer. We zagen pareltjes van villa’s net niet genoeg verdoken in de bossen zodat we ze toch konden spotten. Het was open hemel en we konden eindelijk de samengestelde vulkaan Mocho-Choshuenco zien.
We sloten het hoofdstuk Huilo-Huilo af in het “Museo De los Volcanos” dat de evolutie van de aarde toont vanuit de oerknal. De architectuur van het museum is net als de hotels in het natuurreservaat bijzonder. Op het moment dat we toekwamen, mochten we totaal onverwacht en als enige buitenstaanders met een select groepje genodigden de opening van een nieuw gedeelte in het museum bijwonen. Daarna volgde een presentatie van María Teresa Ruiz González, een Chileense astronome met internationale bekendheid, en nog werden we niet uitgesloten :-).
We mochten zelfs op de voorste rij plaats nemen!