Plan B

9/11/2019 — Argentinië — Tradities

Tradities zijn er om in ere te houden. Een bezoek aan Argentinië zou niet volledig geweest zijn zonder een bezoek te brengen aan Elvira en Eduardo. Zij overtuigden ons om niet onze geplande route richting Bolivië te volgen omwille van de onstabiele en onvoorspelbare politieke- en veiligheidssituatie. Ook het economische klimaat in Chili, Ecuador en Colombia zorgen voor oproer. En de gezondheidssituatie van Theo - waarover we bewust niets schreven in onze vorige blog om geen ongerustheid te creëren - maakt dat we geen onnodige risico's moeten nemen.
Zodoende schakelden we over op plan B.

San Antonio de Areco, nationale hoofdstad van de traditie, ten noordwesten van Buenos Aires is de mooiste stad in de pampa’s zo beweren de gidsen. Wij erheen en we hadden geluk. We waren net op tijd voor het Fiesta de la Tradición. We lieten ons onderdompelen in de gaucho- en criollo-tradities. Overal in de stad waren tentoonstellingen van ambachten en traditionele kledij. In het Criollo park werden kilo’s vlees gegrild op reuzegrote fongo’s (vuren), liters wijn en bier gingen er over de toog. De meeste gaucho’s en gaucha's waren netjes uitgedost met een baret en kleurrijk sjaaltje. Ook de bombacha’s (wijde broeken) en alpargatas (espadrilles) ontbraken niet. Hoe ze die laatste ooit terug proper gaan krijgen is ons een vraagteken. Het had immers de hele nacht gegoten en het park was een grote modderpoel.

10/11/2019 — ’t Zeetje of Mar Chiquita

Mar Chiquita is de thuisbasis van Albúfera Mar Chiquita, een 35 km lange lagune. Ze wordt gevoed door kreken uit de Sierras de Tandil en beschut door een keten van zandduinen. De lagune loopt afwisselend af in de oceaan of absorbeert zeewater, afhankelijk van de getijden. Dit creëert een uniek biodivers ecosysteem en werd door Unesco uitgeroepen tot World Biosphere Reserve.
Mar Chiquita is een gemoedelijk dorpje met laagbouw. Het hoogseizoen start hier rond 20 december en het lag er dus nog heel verlaten bij.
Die rust zorgde ervoor dat wij twee uilennesten konden spotten en dat duizenden krabbetjes ongestoord langs de rand van de lagune konden trippelen. De wind was onverbiddelijk en de enige reden waarom enkele kitesurf-fanaten hun kunstjes oefenden. Wj kropen tussen de rotsen en bewonderden lekker beschut hun acrobatische toeren.

16/11/2019 — Península Valdés — Een droom komt uit

Vanaf de kust bogen we landinwaarts af langs de Sierra de la Ventana om daarna via de Atlantische kust verder naar het zuiden te trekken. We kwamen in de late middag toe in het Nationaal Park Península Valdés en het weer was ronduit top. De dag was grauw en regenachtig begonnen dus dat was al een eerste meevaller. Zon aan de blauwe hemel, geen zuchtje wind en bijgevolg geen rimpel op het water. We konden nog net aansluiten bij een kleine groep mensen voor de ‘sunset’ tocht met een bescheiden motorboot. In de Golfo Nuevo waren tientallen walvissen, al dan niet met kalfjes, aan het eten. Ze waren nieuwsgierig en sommigen kwamen zelfs rond de boot cirkelen. Anderen doken neer om voedsel te zoeken en schoten erna weer omhoog. We genoten met volle teugen van het schouwspel. De dag kon niet mooier eindigen.
De volgende dagen nam de wind toe en maakten wolken de hemel grauw. Zeeleeuwen, pinguïns, guanaco’s, gordeldiertjes, alleen de Orca ontbrak… op het moment dat wij op de uitkijk stonden.