A Travellerspoint blog

Affaire culinaire

sunny 38 °C
View 2018 America del Sur - part 1 on happy glocals's travel map.

20/2/19
Bij Toyota Yacopini kreunt iedereen onder de warmte. Ik begrijp niet waarom. Voor ons is het hier heerlijk fris. De airco draait op volle toeren. Theo overloopt alle zaken die moeten gebeuren en een uur of twee later rolt eindelijk de offerte uit de printer. Pas als we deze goedkeuren, wordt de afspraak definitief ingepland. Enkel het vervangen van de voorruit is nog een vraagteken. In de late namiddag installeren we ons op het overlander terrein van Posada Cavieres. Een frisse duik in het zwembad doet wonderen.

Verwenadresje

21-28/2/19
De schaduwplekjes rond de Posada zijn gegeerd. De meesten onder ons hebben al enkele maanden of zefs jaren reizen achter de rug. Zo ook onze buren, Isabelle en John. We praten uitvoerig over onze ervaringen en wisselen weer wat tips uit. Altijd leer je wel iets nieuws bij.

large_5e702f20-5010-11e9-990c-5552015393c4.jpeglarge_fullsizeoutput_1fa4.jpeg

We moeten een bedrijf vinden waar onze voorruit kan vervangen worden. Met wat opzoekwerk op het Internet vinden we een adres in Mendoza. De ideale gelegenheid om tevens de stad te bezoeken. Mendoza werd volledig herbouwd in de late negentiende eeuw na een grote aardbeving. Alle seismische kenmerken werden in aanmerking genomen en bijgevolg zijn de straten, pleinen en lanen nu met opzet breed. Er is veel groen in de stad, en dat komt echt wel van pas tijdens de brandende zomer. In de parken, er zijn er vijf, gaan mensen op zoek naar een streepje schaduw. Wij nestelen ons op een bank en kijken toe. Hoe een opa geconcentreerd een dik boek leest, een jonge moeder haar baby de borst geeft terwijl de zweetdruppels op haar voorhoofd staan, kinderen vrolijk achter duiven aan rennen. Een jonge man verkoopt ‘tortas fritas’ (te vergelijken met onze oliebollen) en wat verderop probeert een meisje haar zelfgemaakte bloemen van de hand te doen. Als de zon achter de wolken verdwijnt, slenteren we door de straten en nemen zoveel mogelijk van het dagelijkse leven in ons op...

large_fullsizeoutput_2002.jpeglarge_a4fe2a50-5010-11e9-9505-cf829f7a24ec.jpeglarge_fullsizeoutput_1fff.jpeglarge_fullsizeoutput_2000.jpeglarge_a4166260-5010-11e9-990c-5552015393c4.jpeg

Om de auto zoveel mogelijk te kunnen leegmaken, boeken we een kamer in de posada. De ouders van Hans zijn op bezoek en alle gasten worden extra verwend. We hebben onze was uitbesteed en tot onze verbazing krijgen we alles netjes gestreken terug! Dat schept precedenten, Bea :-) De eerste keer sinds 4 maanden lopen we kreukvrij rond, het voelt zelfs een beetje vreemd aan. Ook de papa van Hans loopt de benen van onder het lijf want er is altijd wel iets dat moet gebeuren.
Een tussenstop in Maipú staat altijd in het teken van culinair genot en Hugo. Onze bolide krijgt een nieuwe voorruit, een groot onderhoud en een wasbeurt. En wij? Wij genieten van lekker eten, wijnen proeven, olijfolie en olijven degusteren en het aangename gezelschap van alle gasten in Posada Cavieres Wine Farm. Het leven kan hard zijn :-)

large_fullsizeoutput_1ff5.jpeg

Op de posada moeten enkele wijnranken handmatig geplukt worden omdat elektriciteitskabels in de weg staan om machinaal geoogst te kunnen worden. Dit moet je ons geen twee keer zeggen. We stellen ons kandidaat maar de bakken voor de opvang van de trossen worden pas op 15 maart geleverd. Zo lang kunnen we helaas niet wachten omdat we afgesproken hebben met vrienden. Tot onze spijt moeten we deze ervaring aan ons laten voorbij gaan.

Er rest ons nog een volledige dag en we plannen een uitstap over een prachtige pas in de Uspallata vallei naar het monument ‘Christus de Verlosser van de Andes’.

large_P1100112.JPGlarge_P1100116.JPG

Terwijl we wat foto’s nemen van de omgeving houdt een Argentijnse familie uit Santa Fe ook een fotostop. Of we eens willen poseren met hun kinderen? Drie blonde kids, verstijfd door de ijzige koude, proberen een smile op hun gezichtje te toveren. Ik denk dat de mama het leuker vindt. Ze is dolenthousiast en ik krijg meteen haar WhatsApp nummer. Als we in Santa Fe zijn, moeten we haar zeker contacteren!

large_P1100149.JPGlarge_fullsizeoutput_1ecc.jpeglarge_P1100144.JPG

De weg kronkelt naar boven en op sommige plaatsen is nauwelijks ruimte voor een tegenligger. Hier en daar brokkelt wat steengruis naar beneden waardoor ik iets minder nonchalant in mijn stoel ga zitten.
Het monument staat op 3854 meter hoogte op de Argentijns-Chileense grens. Het werd in 1904 opgericht ter nagedachtenis van de vreedzame overwinning van een grensconflict tussen de twee landen. Een conflict dat bijna tot een oorlog had geleid. Het Christusbeeld is bijna zeven meter hoog en bestaat uit beton en staal om aan de sterke winden van de bergketen te weerstaan. Holy Christ! van winden gesproken. We trekken eerst een paar lagen extra aan om het verschil in temperatuur (van 28 naar 8 graden) te overbruggen en gaan dan het gevecht aan. Het uitzicht vanop deze plek is schitterend. Alle kleurtonen zijn te onderscheiden. Wit, oker, bruin, groen, rood en azuurblauw van de hemel.

large_P1100155.JPGlarge_fullsizeoutput_2066.jpeglarge_P1100172.JPG

Op onze terugweg worden we 3 keer gecontroleerd door de politie. Gelukkig blijft het bij ons bij een ‘gezellige’ controle en krijgen we dezelfde vragen als altijd. En als Theo in zijn inmiddels vloeiend Spaans het onderwerp voetbal aansnijdt, is het ijs meteen gebroken. De reisbussen en hun passagiers hebben minder geluk. Elke koffer, elke rugzak wordt grondig gecontroleerd en besnuffeld door drugshonden.

Ondertussen is het ook tijd om de Malbec druiven te oogsten. Hiervoor schakelt Hans de mechanische oogstmachine van Don Victor in. En Hans niet alleen natuurlijk… Verschillende wijnboerderijen doen beroep op Don Victor en dus moet ieder zijn beurt afwachten. Om elf uur ’s ochtends is de beloofde oogstmachine nog steeds niet in aantocht. In afwachting trekken we de stad in, doen nog wat boodschappen en gaan langs bij het wafelhuisje van de Belg Maarten. Weer of geen weer zelfs bij deze hitte smaakt een Brusselse wafel met veeeeel slagroom!

large_fullsizeoutput_2075.jpeg

In de posada zijn de werkzaamheden inmiddels gestart en zien we nog net de oogstmachine in zijn werk. Een perfect afgestelde tractor schudt de druiventrossen los. Die gaan over een roltapijt waar ze ontbladerd en ontsteeld worden om daarna in een vrachtwagen te belanden. In een mum van tijd zijn alle druiven - op twee wijnranken na - geplukt en kan de productie beginnen.

large_P1100204.JPGlarge_P1100255.JPGlarge_P1100233.JPG

Wij nemen uitgebreid afscheid van de hele familie - zelfs Woody komt dag kwispelen - en zetten koers richting Rosario.

large_P1100206.JPG

Het eerste deel van onze route loopt door de provincie San Luis, een groene en verzorgd uitziende provincie. De weg is prima geasfalteerd en rijdt lekker zacht. Heerlijk om bij dit hete weer met met open ramen te kunnen rijden zonder te verstikken in stofwolken. Langs de weg zijn er geregeld rustplaatsen met fleurig geschilderde banken en tafels en af en toe fleurt een kunstwerk het geheel nog wat meer op.

large_P1100304.JPG

Om de klimaatverandering te bestrijden plantte de provincie 200.000 'Kiri' bomen. De Kiri-boom, oorspronkelijk uit China, kan onvruchtbare grond zuiveren en 10 keer meer koolstofdioxide absorberen dan welke andere plant ter wereld. San Luis is met dit initiatief pionier in haar land.
Tegen de avond stranden we in Achiras, een klein dorp aan de gelijknamige rivier. Bij gebrek aan een leuke en veilige plek zoeken we plaats op een lokale camping die uit de jaren stillekes dateert. De eigenaar mist een paar tanden en spreekt met een zware tongval. We verstaan maar de helft van wat hij uitkraamt. Gelukkig begrijpt hij dat we hier maar een nacht willen doorbrengen.

1/3/19
De wind heeft lelijk huisgehouden vannacht. Behalve het lawaai hebben we verder geen last gehad van de rondvliegende takken. Ondanks de woelige nacht begint de dag al heel warm. We zetten onze route verder richting oosten. We vragen ons af of er iets gaande is. In de tegenovergestelde rijrichting staat immers om de 10 kilometer een wegcontrole. We houden een koffiebreak in Rio Cuarto. Golfwinkels, dure boetieks, chique uitziende restaurants… dit lijkt een mondaine stad. Café Martinez is gelukkig een vaste waarde met heerlijke koffie. In de krant lezen we dat dit weekend een grootschalige drugscontrole plaats vindt in en rond Rio Cuarto en zo leggen we meteen de link naar de vele controles op de weg. Opgekikkerd en afgekoeld (lang leve de airco) kunnen we er weer tegenaan en rijden verder door een nog steeds groen landschap waar New Holland, John Deere en Valtra tractoren broederlijk naast elkaar het veld bewerken. Coole gaucho’s ontbreken uiteraard ook niet in dit landelijk gebied. Ze willen zelfs graag voor me poseren :-)

large_P1100314.JPG

Het is al donker als we eindelijk toekomen in Rosario waar we met open armen ontvangen worden door Elvira en Eduardo. En Hugo… die gaat weer achter slot en grendel en mag uitrusten.

Posted by happy glocals 06:14 Archived in Argentina

Table of contents

Comments

Hey nonkel Theo en Astrid,

Altijd leuk om jullie blog te lezen.
En wat prachtige foto's.
Geniet nog van jullie avontuur.
Groetjes Wendy, Sven en de kinderen

by Wendy

Comments on this blog entry are now closed to non-Travellerspoint members. You can still leave a comment if you are a member of Travellerspoint.

Login